O książce: 2019 / Książka poświęcona losom dwóch postaci epoki radykalnych przemian w Rosji - Marii Spiridonova (1884–1884– 1941) i Larisę Reisner (1895–1926). Jest mało prawdopodobne, aby te kobiety spotkały się osobiście w burzliwym biegu wydarzeń rewolucyjnych, poruszając się w różnych kręgach i doświadczając tych samych okoliczności na różne sposoby. Ale to spojrzenie z różnych stron pozwala nam dokładniej ocenić fatalny czas rewolucyjny, w którym Maria Spiridonova śmiertelnie zraniła karcę, który brutalnie stłumił zamieszki chłopskie. Sąd królewski skazał dziewczynę na śmierć, jednak pod wpływem opinii publicznej szubienicę zastąpiono nieokreśloną, ciężką pracą. W 1918 roku była jednym z przywódców powstania lewicowo-socjalistycznego. Maria Spiridonova przeżyła wygnanie, biedę, zdradę bliskich Larisę Reisner czekał niezwykły los. Mądra i piękna, od najmłodszych lat uczestniczyła w życiu artystycznym Petersburga; na jej cześć B. Pasternak nazwał główną bohaterkę powieści „Doktorem Żywago” Larą. Komisarzem ze sztuki W. Wiszniewskiego jest także Larisa... Nieudany romans z Nikołajem Gumilowem, który nie akceptował rewolucji, zaprowadził Larisę do obozu bolszewickiego. Została mianowana Komisarzem Sztabu Marynarki Wojennej. W marynarce wojennej została żoną Fiodora Raskolnikowa, który później zyskał sławę dzięki obciążającemu listowi otwartemu do Stalina. Romans Larisy z Leonem Trockim zaowocował otrzymaniem przez nią nowego stanowiska komisarza wywiadu w jego kwaterze głównej i wygnaniem do Afganistanu, gdy Trocki znalazł się w „hańbie”. Reisnerowi i Raskolnikowowi udało się pokrzyżować plany Anglii i osiągnąć ważne sukcesy na polu dyplomatycznym.